DZIEDZICTWO ZIELONEGO ZAKĄTKA

Czy zdarzyło się państwu zaczynać pracę w ogrodzie w  rękawiczkach na ręku, a kończyć bez nich? I zupełnie nie wiedzieć, kiedy się ich pozbyło? Jeśli tak, proszę się nie martwić roztargnieniem, a  cieszyć swym instynktem, który każe postępować mądrze.

W przesypywaniu ziemi palcami, grzebaniu w niej i bawieniu się nią na tysiące sposobów mistrzami są dzieci. I chyba nie należy im nigdy zabraniać tej brudnej zabawy, biorąc pod uwagę fakt, że obcują wtedy z  Mycobacterium vaccae („dobrą” bakterią glebową), która aktywuje w  mózgu neurony zawierające serotoninę. Doskonale nam znaną- toż to hormon szczęścia! (By nie wspomnieć już o tym, że serotonina jest istotna w procesie uczenia się…)

Nie ma więc co się dziwić zatem podopiecznym mgr Krystyny Weber z  2a, że ulegli pokusie zanurzenia łapek w pachnącej szczęściem glebie. Od zimy z zaciekawieniem dopytywali o miejsce obok brzozowego zagajnika, które przyciągało ich wzrok śladami rabatek i kłączy nieznanych roślin. Śnieg topniał, odsłaniając kolejne połacie ogródka, a młodzi ludzie coraz bardziej zaintrygowani pytali wychowawczynię, co tu będzie, czyje te rośliny, kiedy tu coś zakwitnie…

Zapału do pracy nie ma co gasić, więc kiedy tylko zaświeciło żywiej słońce, uzbrojeni w grabki, motyki i grace wylegli na tereny zielone i zaczęli walkę z chwastami. Oj, niełatwą! Znad rabatek słychać było gwar rozmów, śmiech, ale i   postękiwanie ze zmęczenia czy odgłosy upadków, kiedy korzenie chwastów wygrywały w walce z młodymi ludźmi. Nie na długo! Ogrodnicy postawili na systematyczność i dzięki nim Zielony Zakątek cieszy nasze feerią barw, kształtów i gatunków. Czegóż tu nie ma! Mięta pieprzowa, czosnek, szałwia omszona, orlik złocisty, melisa cytrynowa, bazylia…

Rośliny nasadziła przed dwoma laty mgr Joanna Thoma, komponując z uczniami, wedle ich projektu, ogród w tak przemyślany sposób, by wciąż w nim coś kwitło i emanowało pięknem.

Teraz drugoklasiści wydobyli urodę flory na światło dzienne pracą własnych rąk. To cieszy!