PODRÓŻ WEHIKUŁEM CZASU- ŚWIĘTO NARODOWE 3 MAJA

Nie każdemu dane jest w swoim życiu ujrzeć królewski majestat w pełnej krasie. Zobaczyć na żywo obrady Sejmu Wielkiego i uczestniczyć w ważnych dla ojczyzny dziejowych momentach. Zaszczytu tego dostąpili uczniowie naszej szkoły na kilka dni przed majowym świętem. Stało się to dzięki siódmoklasistom (kl. 7a z mgr Anną Drzewiecką- Skowicką), którzy przenieśli wszystkich zgromadzonych podczas uroczystego apelu bez mała dwa i pół wieku wstecz…

A stało się to tak…

Podczas majowego pikniku młodzież dokazuje, bawi się i cieszy wolnymi od nauki dniami, choć nie do końca wiadomo im, czemu zawdzięczają ten wypoczynek. Nagle przed ich zdumionymi oczyma ukazuje się ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski. Wyrażając ubolewanie nad ich niewiedzą, proponuje im podróż w czasie. I oto jesteśmy wraz z nimi w wielkiej sali sejmowej i obserwujemy starcie obozu konserwatywnego z postępowym, walczących o swe prawa mieszczan i w końcu uchwalenie ponad wszelkimi podziałami tego nowoczesnego, postępowego dokumentu- Konstytucji 3 maja. Wiwatujemy z radującym się tłumem i manifestujemy swą dumę narodową i szacunek dla przeszłości. Bo to właśnie ona sprawia, że budujemy swą tożsamość, czujemy się jednością i wierzymy, że nikt nam nie wydrze naszej godności.

Ostatni władca Polski, żegnając się z młodzieżą, zostawia im w prezencie list. Okazuje się, że są w nim zapisane słowa „Hymnu do miłości ojczyzny” Ignacego Krasickiego;

„Święta miłości kochanej ojczyzny,

Czują cię tylko umysły poczciwe !

Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,

Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe.

Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,

Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe.

Byle cię można wspomóc, byle wspierać,

Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.”

Przygotowując się do obchodów narodowego święta, żywimy głębokie przekonanie, że zawsze warto wspierać się, pomagać, by nasza ojczyzna wciąż trwała z nami- jej szczęśliwymi mieszkańcami.

Katarzyna Słowikowska