RYCERZ BISKUP ŚWIĘTY... ŚW. MARCIN W POPIELOWIE

Późne listopadowe czwartkowe  popołudnie rozjarzyło się  w naszej wsi dziesiątkami lampionów. Po mszy dla młodzieży szkolnej spod kościoła pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów w Popielowie ruszył rozjaśniony  wesoło migoczącymi światełkami orszak prowadzony przez św. Marcina. Nie wiadomo, czy większy zachwyt wzbudzał majestatyczny rycerz, czy jego dumny rumak. ..

Gromada mieszkańców wsi udała się na plac przy OSP Popielów, by tam uczcić święto ulubionego patrona dzieci. W pięknym stylu, pomimo panującego chłodu ( wszakże od św. Marcina zima się zaczyna) ożywiono tu dzięki Towarzystwu Społeczno- Kulturalnemu Niemców na Śląsku Opolskim starą, chrześcijańską tradycję.

Dzień świętego Marcina był niegdyś  dniem zakończenia roku gospodarskiego. Wówczas spędzano bydło z pastwisk, a rybacy zamykali sezon połowów. W dniu Świętego Marcina kończono także gromadzenie zapasów na zimę, dlatego wypełnione po brzegi zgromadzonymi produktami piwnice nazywano „Marcinowymi spichrzami”. Tak święty Marcin stał się patronem jesiennych zapasów.

Dzień Świętego Marcina był tradycyjnie dniem wolnym od pracy, a gospodarz miał obowiązek zorganizowania wielkiej zabawy ludowej dla swej stałej służby oraz wracających do swych miejscowości pracowników sezonowych. W ramach imprezy zobligowany był do zapewnienia muzykantów, wesołych zabaw z tańcami, wróżb oraz charakterystycznych potraw, nawiązujących do barwnej legendy o żywocie patronującego temu świętu Marcina.

Trudno się dziwić zatem, że popielowski plac oblegany był przez mieszkańców wsi i zaproszonych gości. Słuchano legendy o patronie spotkania,  śpiewano na jego cześć pieśni ( wspaniałe występy uczniów PSP Popielów przygotowanych przez nauczycielki mgr Elżbietę Radziewicz i mgr Sylwię Gallus) , a wreszcie raczono się słynnymi jak kraj nasz długi i szeroki ( a nawet dalej) rogalami świętomarcińskimi, rozgrzewano gorącą, aromatyczną herbatą , grzanym winem ( starsze pokolenie, oczywiście) i - przede wszystkim- uśmiechem i międzypokoleniowymi rozmowami.

 Po to bowiem jest to święto- by scalać społeczność lokalną, kultywować tradycje i tak po prostu- być razem.