NIECH ŻYJE LEA!

Dostrzec niezwykłość w otaczającym nas świecie, zachować wrażliwość i nie zgubić dziecięcej radości – coraz trudniej, ale są wśród nas artyści, którym to się udaje. Zawdzięczamy im chwile zadumy, obcowania z pięknem i refleksji nad życiem.

Sztuka potrafi się dopełniać, przenikać i inspirować. Korelacji plastyki i poezji dotykała tematyka II Powiatowego Konkursu Plastycznego na ilustrację do wybranego wiersza Agnieszki Osieckiej.

III miejsce w kategorii klas VII-VIII zdobyła Lea Niedźwiedź z klasy VIIc.

Wszyscy znamy utwór, który wywołał w naszej laureatce przejaw weny twórczej.

„Niech żyje bal” to wiersz napisany przez Agnieszkę Osiecką, a zarazem jeden z największych przebojów Maryli Rodowicz. Muzykę skomponował Seweryn Krajewski. W 1984 r. na World Song Festival w Los Angeles piosenka otrzymała wyróżnienie, a w 1985 r. na XXII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymała nagrodę dziennikarzy.

Od tylu lat słowa poetki i poruszająca interpretacja muzyczna M. Rodowicz każą nam zastanowić się nad ulotnością świata, docenić każdą mijającą chwilę i cieszyć się tym, co jest nam dane. I wciąż, niezmiennie tekst zdumiewa swą aktualnością..

Wspaniale, że tak mądrze, dojrzale i cudownie magicznie Lea przekuła swe refleksje w dzieło sztuki.

„Życie kochanie trwa tyle co taniec
fandango, bolero, be-bop
manna, hosanna, różaniec i szaniec
i jazda i basta i stop.

Bal to najdłuższy na jaki nas proszą,
nie grają na bis, chociaż żal,
zanim wiec serca upadłość ogłoszą
na bal, marsz na bal

Szalejcie aorty, ja idę na korty
Roboto ty w rękach się pal
Miasta nieczułe mijajcie jak porty
Bo życie, bo życie to bal

Bufet jak bufet jest zaopatrzony
Zależy, czy tu, czy gdzieś tam
Tańcz póki żyjesz i śmiej się do żony
I pij... zdrowie dam!

Niech żyje bal!
Bo to życie to bal jest nad bale!
Niech żyje bal!
Drugi raz nie zaproszą nas wcale!
Orkiestra gra!
Jeszcze tańczą i drzwi są otwarte!
Dzień warty dnia!
A to życie zachodu jest warte!

Chłoporobotnik i boa grzechotnik
z niebytu wynurza się fal,
widzi swą mamę i tatę, i żonkę,
i rusza, wyrusza na bal.

Sucha kostucha - ta Miss Wykidajło
wyłączy nam prąd w środku dnia.
Pchajmy wiec taczki obłędu, jak Byron,
bo raz mamy bal!

Niech żyje bal...”

Czekamy na następne prace i dziękujemy mgr Marzenie Kotyni za opiekę nad konkursem w szkole.